08/07 Mezmurlar 139-141
[tr] Mezmurlar 139-141
139:1 Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
2 Oturup kalkışımı bilirsin,
Niyetimi uzaktan anlarsın.
3 Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin,
Bütün yaptıklarımdan haberin var.
4 Daha sözü ağzıma almadan,
Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
5 Beni çepeçevre kuşattın,
Elini üzerime koydun.
6 Kaldıramam böylesi bir bilgiyi,
Başa çıkamam, erişemem.
7 Nereye gidebilirim senin Ruhundan,
Nereye kaçabilirim huzurundan?
8 Göklere çıksam, oradasın,
Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
9 Seherin kanatlarını alıp uçsam,
Denizin ötesine konsam,
10 Orada bile elin yol gösterir bana,
Sağ elin tutar beni.
11 Desem ki, ‹‹Karanlık beni kaplasın,
Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.››
12 Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,
Gece, gündüz gibi ışıldar,
Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
13 İç varlığımı sen yarattın,
Annemin rahminde beni sen ördün.
14 Sana övgüler sunarım,
Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım.
Ne harika işlerin var!
Bunu çok iyi bilirim.
15 Gizli yerde yaratıldığımda,
Yerin derinliklerinde örüldüğümde,
Bedenim senden gizli değildi.
16 Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;
Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden,
Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
17 Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,
Sayıları ne çok!
18 Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.
Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
19 Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen!
Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
20 Çünkü senin için kötü konuşuyorlar,
Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
21 Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden?
Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
22 Onlardan tümüyle nefret ediyor,
Onları düşman sayıyorum.
23 Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi,
Sına beni, öğren kaygılarımı.
24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı,
Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!
140:1 Ya RAB, kurtar beni kötü insandan,
Koru beni zorbadan.
2 Onlar yüreklerinde kötülük tasarlar,
Savaşı sürekli körükler,
3 Yılan gibi dillerini bilerler,
Engerek zehiri var dudaklarının altında. |iSela
4 Ya RAB, sakın beni kötünün elinden,
Koru beni zorbadan;
Bana çelme takmayı tasarlıyorlar.
5 Küstahlar benim için tuzak kurdu,
Haydutlar ağ gerdi;
Yol kenarına kapan koydular benim için. |iSela
6 Sana diyorum, ya RAB: ‹‹Tanrım sensin.››
Yalvarışıma kulak ver, ya RAB.
7 Ey Egemen RAB, güçlü kurtarıcım,
Savaş gününde başımı korudun.
8 Kötülerin dileklerini yerine getirme, ya RAB,
Tasarılarını ileri götürme!
Yoksa gurura kapılırlar. |iSela
9 Beni kuşatanların başını,
Dudaklarından dökülen fesat kaplasın.
10 Kızgın korlar yağsın üzerlerine!
Ateşe, dipsiz çukurlara atılsınlar,
Bir daha kalkamasınlar.
11 İftiracılara ülkede hayat kalmasın,
Felaket zorbaları amansızca avlasın.
12 Biliyorum, RAB mazlumun davasını savunur,
Yoksulları haklı çıkarır.
13 Kuşkusuz doğrular senin adına şükredecek,
Dürüstler senin huzurunda oturacak.
141:1 Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş!
Sana yakarınca sesime kulak ver!
2 Duam önünde yükselen buhur gibi,
El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!
3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy,
Dudaklarımın kapısını koru!
4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin,
Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım;
Onların nefis yemeklerini tatmayayım.
5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır,
Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir,
Başım reddetmez onu.
Çünkü duam hep kötülere karşıdır.
6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca,
Dinleyecekler tatlı sözlerimi.
7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi,
Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.
8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB,
Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!
9 Koru beni kurdukları tuzaktan,
Suç işleyenlerin kapanlarından.
10 Ben güvenlik içinde geçip giderken,
Kendi ağlarına düşsün kötüler.
